DZIEŃ 25. Najdłuższa noc i "ten" moment...

Prawie 9 godzin snu i ruszam w drogę. Spotkanie w przystani umówione na 14 więc zrywać się nie trzeba było. Zdziwiłem się że tym razem nie przebudziłem się wcześniej, pierwszy przebłysk świadomości około 7 ale jeszcze zamknąłem oko na chwilę. Po wczorajszej cofce nie było śladu, woda opadła o kilka centymetrów, wiaterek z południa. Lekko odciągał mnie od lewego brzegu ale przy trzcinach płynęło się dobrze. Najpierw most zwodzony w Sobieszewie i później około 2 km do zakrętu w stronę Dolnego Miasta.

Na lewym brzegu wyrasta naprawdę spektakularne osiedle apartamentowców z mariną zamiast parkingu! Kanały do cumowania jachtów wcinają się pomiędzy ekskluzywne zabudowania i cześć z nich jest już wyraźnie zamieszkała -sądząc po zaparkowanych motorówkach. Na horyzoncie widziałem drugie już ujście Wisły pomiędzy Górkami Zachodnimi i Wschodnimi. Kanał prowadzący na Gdańsk w który miałem wpłynąć miał szerokość około 50 metrów, idąc na silniku możnaby go nie zauważyć 😉

Tutaj zaczyna się już robić smutno bo mało fajnie. W pierwszej mijanej stoczni zacumowany był jeden z naszych, starych i wycofanych ze służby, okrętów podwodnych. Oczywiście wyglądał on skromnie w odniesieniu do wizji z "Polowania na Czerwony Październik" ale tego typu konstrukcje to zawsze jakaś atrakcja. Poza tym -wysokie betonowe nabrzeża, odgłosy dźwigów i stuknięcia młotów. Taki widok przygniatał i budził mój lek. Czułem się mały, dużo mniejszy niż na tych ogromnych ale naturalnych rozlewiskach Wisły. Pewnym jest, że wybierając trasę ponownie zrezygnowałbym z wycieczki na Gdańsk.

Zabudowania Górek Zachodnich to cała masa wspomnień -mnóstwo znajomych i imprez jeszcze z czasów kiedy mieszkałem na Stogach 😉 Do mostu wantowego zbliżyłem się za wcześnie... Aguśka kończy pracę o 13 i bez wątpienia zabije mnie jeśli dopłynę zanim stanie na nabrzeżu. Przerwa na Stogach, czyszczenie pontonu i sms do cioci że parkuję niemalże pod jej oknem. Miłe spotkanie jeszcze przed finiszem i szansa na wizytę w sklepie po zimny napój.

Prognozy pogody na popołudnie były słabe -buża z gradem wisiała w powietrzu i czułem że to moje odwlekanie zakończy się zimną kąpielą. Nie dbam o to -pomyślałem z uśmiechem. Deszcz to deszcz -ma to do siebie że pada dopóki nie przestanie. Wiatr też się wzmagał i pierwsze co zrobiłem to przedarłem się na drugi brzeg, ten przy którym wiało mniej i przy którym zlokalizowana była przystań. Przepływająca motorówka policji tylko zwolniła i przez moment obserwowała jak podskakując na falach walczę o kolejne metry. Pod mostem ale już na drugim brzegu zdecydowałem się na przerwę. Nie ze zmęczenia ale chciałem nagrać dzisiejszą rolkę oraz krótki, specjalny materiał dla InPost Team. W tym momencie lunęło... Do celu dwa, dwa i pół kilometra ale zanim założyłem kurtkę i wyruszyłem to przestało 😁 Agnieszka napisała, że już się zbliża. Most kolejowy, Siennicki i skrzyżowanie na Dolne Miasto... Już widziałem przystań Cesarską... W lusterku rozbłysły zielone race... Są! Jest i cała moja ekipa! 💪 Czułem wzruszenie i dumę z tego, że ich wszystkich mam. Na myśl o dzieciach i żonie z oczu wycisnęły się łzy, za chwilę ich przytulę!

Zdjęcia, uściski i gratulacje... Gdyby nie Lucy i Maciej, pewnie próbowałbym zrobić to wszystko w samotności i bardzo dużo bym przez to stracił bo takie powitanie było bezcenne

Spakowanie wszystkiego i powrót do domu było łatwiejsze niż się spodziewałem. Bus z windą na którego włożyliśmy wszystko bez rozpakowywania 😁 DZIĘKUJĘ WAM!

1000 km na Wiśle stało się faktem. Ze łzami wzruszenia, zachwytem, złością, bezsilnością i nadzieją...

Jutro podsumowanie, zamknięcie rozdziału, klamra...